بودیسم و راهکارهای آن برای رهایی از رنج - مجله تصویر و سرگرمی

اولین حقیقت اصیل بودیسم به ما می گوید که رنج بخشی از زندگی در دنیا است و به اشکال مختلف مانند غم و اندوه، ترس از دست دادن و سوگواری ظاهر می گردد. بیشتر مردم (اگر نه همه) این اشکال رنج را در مقطعی از زندگی خود تجربه می نمایند. خبر خوب این است که بودا راهی برای خروج ارائه می دهد، زیرا بودا آموزه های خود را برای سرانجام دادن به رنج طراحی کرد. بخشی از این فرآیند درک این موضوع است که مصیبت به وسیله نیروهای خارجی اجتناب ناپذیر است، اما ما می توانیم رنج بیشتر را به حداقل برسانیم. این مقاله به دیدگاه بودایی در خصوص درد و رنج می پردازد و اینکه چگونه می توانیم کمتر رنج ببریم، حتی اگر ناملایمات و بدبختی ها بخشی از زندگی هستند.

ما به عنوان انسان نمی توانیم از طبیعت ناپایدار زندگی فرار کنیم. محیط ما همواره تغییر می نماید. گاهی زندگی برای ما ثروت به ارمغان می آورد و زمانی دیگر زندگی هر چه داریم را از ما می گیرد. بر اساس آیین بودا، اگر فکر کنیم که می توانیم از حرکات نامنظم و غیرقابل پیش بینی دنیا فرار کنیم، دید روشنی از واقعیت نداریم. بنابراین، شفافیت جایی است که راه خروج از رنج شروع می گردد، یعنی مشاهده چگونگی اوضاع، از جمله حقیقت در خصوص شرایط انسانی، که احتمالاً بسیار بدتر از آن چیزی است که بیشتر مردم فکر می نمایند. آیا اینطور نیست که ما با انباشت ثروت، تأکید بیش از حد بر محافظت از خود و کوشش های مداوم برای حفظ چیزی که واقعاً نمی توانیم کنترل کنیم، به توهم حفظ خود چنگ می زنیم؟

به عنوان یک فرهنگ وسواس به ایمنی و جلوگیری از سختی، ممکن است یک حقیقت اساسی را که بودا به ما ارائه می دهد انکار کنیم: هر کاری که انجام دهیم، نمی توانیم از فروپاشی همه چیز فرار کنیم. این بدان معناست که علیرغم کوشش های ما برای محافظت از خود و فرار از چیزهایی مانند پیری، مرگ، فاجعه، و از دست دادن، این عناصر وجودی را متحمل خواهیم شد.

بودیسم به این تغییرات اجتناب ناپذیر در زندگی اشاره می نماید: لذت و درد، سود و زیان، ستایش و سرزنش، معروفیت و بدنامی. بیشتر مردم زندگی خود را در پی لذت، کسب، تمجید و معروفیت می گذرانند اما از روی دیگر سکه اجتناب می نمایند. اما انجام این کار ما را به بازیچه محیط خود تبدیل می نماید تا اینکه بر سلامت روانی خود مسلط شویم. از این رو، برای بیشتر مردم، آرامش درونی آنها به هوا و هوس کیهان بستگی دارد.

بودا مصیبت انسانی را این گونه توصیف می نماید: گرفتار شدن در چرخ رنج، زندگی کردن در تعقیب دائمی آنچه می خواهیم، و شورش علیه چیزی که ما را پس زده است. این مکانیسم منجر به ناامیدی می گردد، زیرا ما همواره از دست دادن آنچه داریم و مواجهه با چیزهایی که از آن اجتناب می کنیم می ترسیم. اما اگر به واقعیت زندگی دقیق تر نگاه کنیم، اگر بگذاریم خوشبختی مان به شرایط بیرونی بستگی داشته باشد، هرگز چیزی را که در پیش هستیم، نمی یابیم، زیرا هر نعمتی با نفرین همراه است. در هر لذتی ریشه درد نهفته است که همان لذت رفتن و ناتوانی در بازپس گیری آن است. با سود همواره احتمال از دست دادن وجود دارد. تمجید می تواند به سرزنش تبدیل گردد و با معروفیت خطر افترا نیز به همراه دارد. بنابراین، هر چه بیشتر به شرایط بیرونی مطلوب دلبستگی کنیم، بیشتر مستعد مخالفت های نامطلوب آنها می شویم.

مسئله این است: همه این تغییرات شرایط اساساً در کنترل ما نیست. هرچه سر راهمان می آید، سر راهمان می آید. ممکن است در ترافیک مجروح شویم یا در یک کوچه تاریک به وسیله سارق چاقو بخوریم. و حتی اگر به طور کامل از مکان ها دوری کنیم، می توانیم طعمه بیماری شویم و به علت مواردی مانند بلایای طبیعی و جنگ، زیست و آرامش خود را از دست بدهیم. اگر فکر کنیم می توانیم از درد دوری کنیم، خود را گول می زنیم. علاوه بر این، کوشش برای اجتناب از درد به خودی خود دردناک است. از آنجایی که ممکن است ناراحتی را به حداقل برسانیم، همچنان از ترس مواجهه با آن رنج می بریم.

بودیسم وجود رنج را تصدیق می نماید، اما در عین حال راهی برای فرار از آن ارائه می دهد. پادزهر رنج با پیروی از مسیری به دست می آید که جاده ای به سوی آزادی از رنج در نظر گرفته می گردد: آگاهی و نچسبیدن به توهم از جمله ابزارها برای جلوگیری از رنج در میانه دنیای امروز است، راه حلی که بودیسم و فلسفه آن به بشر ارائه می دهد.

منبع:

https://einzelganger.co/why-pain-is-inevitable-but-suffering-is-optional/