معرفی روستای لایزنگان ، داراب Layzangan - مجله تصویر و سرگرمی

لایزنگان روستایی است کوهستانی که از شمال به شهرستان نی ریز، از جنوب به روستای نوایگان و قلعه بیابان، از شرق به کوهستان بخش رستاق و از شمال غرب به روستاهای شکرویه و مروارید متصل می باشد و در جنوب شرقی استان فارس و شرق داراب قرار گرفته است.

روستای لایزنگان به ماسوله زیبای جنوب مشهور است. روستای لایزنگان به طور کامل شرایط و اوضاع جوی و اقلیمی یک نقطه میان کوهی را دارا است و از نقاط سردسیر شهرستان محسوب می شود. آب وهوا در این روستا در فصل زمستان بارانی وبرفی است و در فصل تابستان هوا نسبتا خنک است.مردم لایزنگان مردمی مهمان نوازند و از مهمانانی که در تابستان به انجا می آیند به خوبی پذیرایی می نمایند.

این روستا دارای باغ های زیبا و چشمه های زلالیست که بر جاذبه های این روستا می افزاید و مورد استقبال توریستان است. غار های متعددی همانند غار لای سنه ، غار معدن گاه (به عمق بیش از پنجاه متر و قطر دهانه نیم متر) ، غار باغ کر (به عمق بیش از پانزده متر و قطر دهانه دو متر) ، غار پیرنو (به عمق بیش از پانزده متر و قطردهانه نیم متر) ، غار پیر شیخ علی (به عمق حدود هشت متر و قطر دهانه حدود دو متر) و … در این روستا وجود دارد.

گل محمدی روستای لایزنگان

روستای لایزنگان بزرگترین فراوری نماینده گل محمدی در دنیا می باشد و بالغ بر 5000 هکتار گلستان دیم محمدی و حدود 500 هکتار گل محمدی آبی وجود دارد. گل محمدی فراوریی شهرستان داراب ارگانیک بوده و از نظر کیفی بسیار عالی است. وجود دشت گل محمدی در منطقه کوهستان و حوزه جغرافیائی روستاهای نوایگان و لایزنگان یکی از مهمترین عوامل جذب توریست به این منطقه است.

از منطقه گل های محمدی را به سراسر ایران به خصوص قمصر کاشان می برند و از آنجا گلابش را به مشهد مقدش و مکه مکرمه بر ده تا با گلاب خانهٔ خدا و حرم امام زضا (ع) را بشویند. گل های محمدی در مکانی به نام سرحد (سردحد) وجود دارند. این مکان شبهای بسیار سرد و روزها هوایی معتدل و نسبتاً گرم دارد. بزرگترین واحد فراوری گلاب و عرقیات جنوب کشور (صنایع تقطیر ساغر) در این مکان قرار گرفته است. افتخار لایزنگان همین بس که تجلی گاه حق، کعبه موعود را با گلاب ناب ان معطر می سازند. در بهار آن گاه که با وداع یار زردپوش، مردمان دسته دسته ازباغات گل به سرای خویش بازمیگردند دختران و پسر بچه هایی را می بینی که شاخه های گل را دور گردن خود حایل کرده و هلهله کنان وبا سرور و نغمه شادی و زمزمه ترانه های محلی به سوی خانه سرازیر می شوند.