آزمایش جالب دانشگاه های سوئد روی گورخرماهی و زالو
به گزارش مجله تصویر و سرگرمی، پژوهشگران دانشگاه های لینشوپینگ، لوند و گوتنبرگ در سوئد پیروز به رشد الکترود هایی در بافت زنده با استفاده از مولکول های بدن به عنوان محرک شده اند. این پژوهش که در نشریه ساینس منتشر شده است، مسیر را برای ایجاد مدار های الکترونیکی کاملا یکپارچه در موجودات زنده هموار می نماید.
به گزارش عصر ایران، به گفته پروفسور مگنوس برگرن از دانشگاه لینشوپینگ، برای چندین دهه، کوشش کردیم دستگاه های الکترونیک بسازیم که زیست شناسی را تقلید کند. اکنون به زیست شناسی اجازه می دهیم دستگاه های الکترونیک را برای ما ایجاد کند.
چرا پر کردن شکاف بین الکترونیک و بافت بیولوژیکی اهمیت دارد؟
عملکرد های بیولوژیکی پیچیده زمانی قابل درک است که دستگاه های الکترونیک به بافت بیولوژیکی پیوند خورده باشند. از این طریق، امکان مبارزه با بیماری های مغز و توسعه رابط های بین انسان و ماشین فراهم می گردد.
اما این شرایط غیرممکن بود، زیرا بیوالکترونیک های عادی دارای طراحی ثابت و ایستا هستند که ترکیب آن با سامانه های سیگنال بیولوژیکی زنده را غیرممکن می نماید.
پژوهشگران سوئدی روشی را برای ایجاد مواد رسانای نرم و بدون بستر در بافت زنده به منظور پر کردن این شکاف توسعه داده اند. با تزریق این ژل آن ها توانستند الکترود هایی نرم را در بافت گورخرماهی و زالو رشد داده و از آن برای کنترل انقباض های عضلانی استفاده نمایند.
این ژل از نوعی ماده شیمیایی به نام مونومر و آنزیم هایی که هنگام تجزیه قند ها موجب واکنش می شوند، ساخته شده است. آنزیم ها پراکسید هیدروژن فراوری می نمایند که با مونومر ها به گونه ای واکنش نشان می دهد که در یک پلیمر در داخل بدن ترکیب شده تا یک الکترود نرم و انعطاف پذیر شکل بگیرد.
پژوهشگران این ژل را به گونه ای طراحی کردند تا با قند هایی مانند گلوکز که در بافت های حیوانات وجود دارد، کار کند. پژوهشگران این ژل را روی گورخرماهی و زالو آزمایش کردند، زیرا آناتومی این حیوانات به خوبی شناخته شده است.
به گفته زنوفن استراکوساس، پژوهشگر در دانشگاه لوند و یکی از نویسندگان ارشد مطالعه، تماس با مواد بدن موجب تغییر ساختار ژل می گردد و آن را به رسانای الکتریکی تبدیل می نماید که پیش از تزریق این گونه نیست. با توجه به بافت، ما می توانیم ترکیب ژل را نیز تنظیم کنیم تا فرایند الکتریکی شکل بگیرد.
طی آزمایش هایی که در دانشگاه لوند انجام شد، تیم پژوهشی در تشکیل الکترود در مغز، قلب، و باله های دمی گورخرماهی و اطراف بافت عصبی زالو ها پیروز بود. این در شرایطی بود که ژل تزریق شده و تشکیل الکترود روی حیوانات تاثیری نداشت.
به گفته پروفسور راجر اولسن از دانشگاه لوند، با ایجاد تغییرات هوشمندانه در شیمی، توانستیم الکترود هایی را ایجاد کنیم که به وسیله بافت مغز و سیستم ایمنی پذیرفته شدند. گورخرماهی یک مدل عالی برای مطالعه الکترود های ارگانیک در مغز است.
به همین دلیل، ساخت مدار های الکترونیکی کاملا یکپارچه در موجودات زنده می تواند در بلند مدت امکان پذیر باشد.
منبع: فرارو