آیا لندن برای جهانگرد های خارجی مالیات وضع می نماید؟ - مجله تصویر و سرگرمی

لندن شهری در اروپا است که بیشترین تعداد جهانگرد سالانه را به خود اختصاص داده است. در واقع سالانه حدود 20 میلیون جهانگرد بین المللی از لندن بازدید می نمایند. با این شرایط به نظر شما چقدر از عایدی سالانه این شهر به وسیله صنعت جهانگرد به دست می آید؟

پاسخ صحیح این سؤال شما را شگفت زده خواهد نمود. بر اساس گزارشی که اخیرا منتشر شده است، تنها دو درصد از عایدی سالانه لندن به وسیله جذب جهانگرد به دست می آید.

حضور جهانگرد ها در لندن برای شهر اثرات جالب و خوبی دارد. آن ها در این شهر پول خرج می نمایند، فضاهای عمومی شهر را با مکالمات شاد گرم می نمایند و بسیار مؤدب تر از اهالی دائمی لندن هستند. اما واقعیت این است که همه این ها بهای کوچکی است که در قبال تأثیرات دائمی دیگری که روی شهر می گذارند، پرداخت می نمایند.

در لندن مسائلی مشابه مسائل اورتوریسم در ونیز، لیسبون یا بارسلونا وجود ندارد. مردم محلی لندن از حضور جهانگرد ها ناراحت و نگران نیستند. در حالی که در سه شهر یاد شده، جهانگرد هایی که برای تعطیلات به این شهرها صفر می نمایند، به عنوان مزاحم تلقی می شوند و باعث شده اند تا مخالفان حضور این تعداد جهانگرد تایرهای اتوبوس های جهانگردی را پنچر نمایند و روی دیوارها عبارات ضد جهانگردی بنویسند.

با این حال باز هم حضور جهانگرد ها در لندن مسائلی برای مردم ایجاد می نماید. پیاده روها و جاذبه های جهانگردی شلوغ می شوند، مردم شهر به راحتی نمی توانند در رستوران مورد نظر میز پیدا نمایند، جهانگرد ها با کوله پشتی هایشان به مردم ضربه می زنند یا با ساک های چرخدارشان از روی پای مردم رد می شوند. حال آیا دو درصد عایدی سالانه محصول مناسب و کافی برای جذب این تعداد جهانگرد است؟

شهرهای جهانگرد پذیری مانند ونیز، رم، پاریس و بارسلونا تمهیداتی را برای این مسائل اندیشیده اند. به عنوان مثال در رم اگر جهانگردی بخواهد یک شب در شهر اقامت کند باید مبلغی را به عنوان مالیات بپردازد که بسته به نوع محل اقامت می تواند تا حدود 7 یورو باشد. در نتیجه اگر یک خانواده 4 نفره یک هفته در رم اقامت نمایند مبلغی معادل 196 یورو بابت مالیات خواهند پرداخت. در فلورانس مقادیر مالیات دریافتی از مسافران از رم هم بیشتر است. پس چرا در لندن چنین کاری انجام نگردد؟

مثلا در لندن بازدید از موزه ها رایگان است، یعنی یک جهانگرد خارجی می تواند بدون تحمل هیچ هزینه ای از موزه بریتانیا، گالری ملی، موزه تاریخی طبیعی، موزه علوم، موزه مدرن تِیت و کتابخانه ملی بازدید کند. در حالی که برای بازدید از موزه لوور باید 15 یورو، موزه هنری فلورانس 20 یورو و موزه هنر شهری نیویورک 23 یورو هزینه معین شده است.

شاید بهتر باشد همچنان بازدید از موزه ها برای مردم محلی لندن رایگان نگه داشته گردد، اما برای جهانگرد های خارجی هزینه معین گردد. معمولا در کشورها شرایط به گونه ای است که برای بازدید از موزه ها دو نرخ معین می گردد، یکی برای مردم همان کشور و یکی برای جهانگرد های خارجی. به عنوان مثال در بازدید از تاج محل، یک هندی تنها 1.5 یورو پرداخت می نماید، اما یک جهانگرد خارجی باید حدود 15 یورو هزینه بپردازد. شاید بلافاصله بعد از گفتن این عبارت این نکته به فکر برسد که اندازه عایدی سالانه یک هندی در مقایسه با اندازه در آمد سالانه یک انگلیسی بسیار کمتر است. اجازه بدهید نمونه دیگری را هم عنوان کنیم. در موزه هرمیتیج (Hermitage) در سنت پترزبورگ بهای بلیط برای جهانگرد ها 9.5 یورو و برای اهالی روسیه و بلاروس 5.5 یورو است. اگر از همان دیدگاه به لندن نگاه کنیم، اهالی بریتانیا چون به طور مرتب مالیات پرداخت می نمایند طبیعی است که بتوانند به طور رایگان از موزه ها بازدید نمایند، اما جهانگرد های خارجی که برای سرگرمی به انگلستان می آیند، اشکالی ندارد بهای بلیط را بپردازند.

در واقع می توان گفت اهالی لندن با جهانگرد ها رفتار بسیار مهربانانه ای دارند. اخیرا دولت انگلستان اعلام نموده است که میخواهد اجازه دهد اهالی پنج کشور آمریکا، کانادا، نیوزلند، استرالیا و ژاپن از گیت های الکترونیکی آنالیز پاسپورت در مبادی ورودی بریتانیا استفاده نمایند. معنی این تصمیم این است که روند ورود بریتانیایی هایی که به کشور خود بازمی گردند، کندتر خواهد شد، چون تعداد افراد بیشتری از این گیت های الکترونیکی استفاده می نمایند. بنابراین یک انگلیسی حق دارد بپرسد: آیا دیگر کشورها هم همین قدر با ما مهربان خواهند بود؟

در عین حال ممکن است هواداران جهانگرد بگویند در صورتی که برای بازدید از موزه ها و جاذبه ها هزینه معین گردد، ممکن است مردم از بازدید منصرف شوند. اما به نظر نمی آید چنین باشد، چون در شهرهایی مثل ونیز، پاریس و بارسلونا که این هزینه ها وجود دارد، تعداد زیادی جهانگرد حضور دارند و این شهرها جزو شهرهای با بیشترین تعداد جهانگرد قرار دارند. بنابراین با معین هزینه برای ورود به کشور و بازدید از جاذبه ها مسئله ای پیش نمی آید و این جاذبه ها خالی از بازدیدنماینده نخواهند ماند.

علاوه براین هزینه هایی که به وسیله جهانگرد ها پرداخت می گردد، می تواند برای بهبود شرایط شهر هزینه گردد و پارک های تمیزتر، متروهای بیشتر، خطوط دوچرخه سواری بهتر، سرویس بهداشتی عمومی بهتر و حتی کارمندان بیشتر در مبادی ورودی کشور برای آنالیز پاسپورت را در پی آورد. در واقع امکاناتی اضافه خواهد شد که حتی به راحت تر شدن سفر جهانگرد ها هم یاری می نماید. بنابراین به نظر می رسد اگر در لندن قدری از اندازه مهربانی کم گردد و جدی تر به مسئله جهانگرد نگاه گردد، با اعمال بعضی هزینه ها می توان خدمات بهتری هم به جهانگرد ها ارائه داد.