برف بازی کافیست، اسکی را مدیریت کنید! - مجله تصویر و سرگرمی

به گزارش خبرنگاران ، فدراسیون اسکی کشورمان سال 1324 تاسیس شد و حالا امروز قرار است بعد از 10 رئیس و 5 سرپرست، فدراسیونی که 75 سال از عمرش می گذرد، رئیس جدید خود را بشناسد. اما آیا باید از اتفاقات مجمع انتخاباتی امروز شاد بود؟

واقعیت این است که در این چند دهه ای که از فدراسیون شدن اسکی می گذرد، ما هنوز در حال برف بازی هستیم وگرنه نباید ماحصل 10 دوره حضور اسکی بازان ایرانی در المپیک های زمستانی، فقط و فقط دو عنوان سی امی حسن شمشکی در مارپیچ کوچک و محمد کیادربندسری در اسلالوم مردان باشد.

اسکی را در همه این سال ها مدیریت نکردیم و نتیجه اش هم شد عادت کردن به رتبه های چهل و پنجاه و شصت اسکی بازان کشورمان در رقابت های مختلف جهانی و المپیک. با این حال به نظر می رسد هنوز عزمی برای خروج اسکی از شرایط اسفباری که به آن گرفتار شده وجود ندارد. این حقیقت تلخ را می توان از دل اخباری بیرون کشید که روزهای گذشته پیرامون مجمع انتخاباتی این فدراسیون به گوش رسید.

جواد شهلایی باقری، امیر غفرانی، احسان میرزاده و عباس نظریان مادوانی چهار نامزد کسب کرسی ریاست فدراسیون اسکی هستند و عجیب آن که نامزدی که می گویند تحرکات زیادی برای پیروزی او در این مجمع اجرا شده، کاملا با اسکی بیگانه است.

جالب آن که چهار سال قبل هم درست در روزهای منتهی به انتخابات فدراسیون اسکی، همین شائبه ها مطرح شد و در نهایت هم نام کسی به عنوان رئیس منتخب از صندوق رای بیرون آمد که از قبل گفته می شد، انتخابات را برای او مهندسی نموده اند!

اینک در حالی که جمع زیادی از نخبگان اسکی از قهرمان گرفته تا مربی، دور از خانواده اسکی مانده اند و هیات ها مغفول و محروم از یاری های فدراسیون جهانی، حتی در تجهیز لوازم خود نیز ناتوان هستند، شاید وقت آن باشد که اعضای مجمع توصیه پذیری را کنار بگذارند و اگر واقعا دلسوز اسکی هستند راه را برای منفعت شخصی بعضی افراد در اسکی ببندند. اسکی در ایران نیازمند درایت و تدبیر خانواده عظیم اسکی است و البته قبل از هر چیز این تدبیر از دل مجمعی بیرون می آید که کسی در سلامت آن تردیدی نداشته باشد.

شائبه مهندسی کردن انتخابات بی اعتمادی می آورد

مجید کیهانی / کارشناس ورزش

وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک دو نهاد بالادستی فدراسیون های ورزشی هستند. در واقع محرز و تعیین است که این دو نهاد، علاوه بر نقش نظارتی شان در صندلی مدیریت فدراسیون های ورزشی قرار دارند که البته غیر از این هم نباید باشد. همین که نامزدهای ریاست باید در فرآیند انتخاباتی ای شرکت نمایند که چارچوب آن را وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک بنا نهاده اند یا همین که تمام عزل و نصب ها در پست های اجرایی فدراسیون ها باید به تصویب این دو نهاد باشد، خود گویای همین نقش مدیریتی است. این مقدمه کوتاه برای آن بود که بپردازیم به ساز و کار مجامع انتخاباتی فدراسیون های ورزشی.

نکته ای که در این مجامع باید به آن توجه کنیم آرایی است که وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک دارند. طبق اساسنامه، وزارت و کمیته هر کدام یک رای در مجامع دارند. ابتدا به ساکن اگر بخواهیم به این موضوع نگاه کنیم این حق برای هر دو نهاد وجود دارد که بر اساس آرایی که دارند یکی از نامزدهای انتخاباتی را برگزینند و در روز مجمع به او رای بدهند. تا اینجای کار هیچ ایرادی ندارد، ولی اگر شائبه ای مطرح گردد که وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک به عنوان دو نهاد نظارتی و مدیریتی برای فدراسیون ها، در مجامع انتخاباتی سوی تعیینی به سمت یکی از نامزدها داشته باشند، پسندیده نیست. در واقع حرف چنین موضوعی هم نباید به میان بیاید چه برسد به این که خدای ننموده این دو نهاد به میدان بیایند و بخواهند انتخابات را مدیریت یا به اصطلاح مهندسی نمایند. این موضوع حتی در حد شائبه هم تاثیرات بدی در فرایند انتخابات می گذارد و مهم ترین عامل بی اعتمادی اهالی ورزش به وزارتخانه و کمیته است.

بنده خودم به واسطه حضور در مجمع انتخاباتی فدراسیون دوومیدانی تجربه این مسائل را دارم و معتقدم وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک باید در بحث اجرای انتخابات و نظارت بر صحت آن ایفای نقش نمایند و با احترام به دموکراسی، اجازه ندهند حرکتی مغایر با اصول مجامع رخ دهد. غیر از این، هر حرکتی در شان وزارت ورزش یا کمیته ملی المپیک نیست.

نمی خواهم به شایعاتی که درباره مجامع انتخاباتی اخیر مطرح شده دامن بزنم. اتفاقا می گویم ان شاا... تا به امروز هیچ گونه مهندسی در انتخابات فدراسیون های ورزشی صورت نگرفته اما باید بدانیم همواره در کنار هیات های استانی بودن و همراهی با اعضای مجمع نتیجه بهتری خواهد داشت.

مازیار فیروزی / گروه ورزش روزنامه خبرنگاران