کدام روغن خوراکی برای مصرف بهتر است؟
به گزارش مجله تصویر و سرگرمی، در حال حاضر برترین نوع روغن زیتون، روغن زیتون از نوع فرابکر است که باید کمتر از 48 ساعت از زمان چینش میوه، با فشار سرد روغن گیری شده باشد که متاسفانه در بسیاری از موارد این مسئله رعایت نمی گردد.
یکی از چالش برانگیزترین مباحث مواد غذایی موضوع روغن است و این پرسش برای همه مطرح است که کدام روغن برای مصرف بهتر است؟ البته این امر نه تنها در ایران بلکه در بسیاری از کشور های پیشرفته نیز هنوز مورد بحث است.
به نظر می رسد در شرایط فعلی برترین روغن مصرفی روغن زیتونی است که از مراکز معتبر تهیه کنیم؛ متاسفانه به صِرف محلی بودن فراورینمایندگان نمی توان از کیفیت روغن زیتون محلی مطمئن بود و از طرفی بعضی مارک های معروف خارجی موجود در بازار هم تقلبی هستند.
در حال حاضر برترین نوع روغن زیتون، روغن زیتون از نوع فرابکر است که باید کمتر از 48 ساعت از زمان چینش میوه، با فشار سرد روغن گیری شده باشد که متاسفانه در بسیاری از موارد این مسئله رعایت نمی گردد.
چنین روغنی اگر اصل باشد باید ته مزه تند و کمی گزش در انتهای گلو ایجاد کند و مزه و بویی مانند چمن، سیب یا میوه داشته باشد. البته روغن فرابکر در مقابل حرارت حساس تر است و معمولا برای سرخ کردن در حرارت بالا و طولانی توصیه نمی گردد. حتی روغن زیتون های بکر یا معمولی و بوگیری شده هم تنها برای تفت دادن کوتاه مدت با شعله کم قابل استفاده هستند.
بعد از نوع فرابکر، نوع بکر و معمولی وجود دارد. نوع دیگری از روغن زیتون نیز وجود دارد که از تفاله های به جای مانده از سایر مراحل به دست می آید و پومیس نام دارد که بسیار بی کیفیت است اما، متاسفانه در موارد زیادی به جای روغن زیتون مرغوب به فروش می رسد.
روغن کنجد معمولا در ردیف دوم روغن های طبیعی موجود قرار می گیرد. نوع سنتی این روغن به روغن ارده معروف است که به شیوه خاصی تهیه می گردد، اما امروزه مانند بسیاری از روغن های دیگر، روغن کنجد نیز در کارخانه ها به روش فشار سرد فراوری می گردد. این روغن به حرارت بالا حساس است و برای سرخ کردن طولانی مناسب نیست.
در خصوص روغن گیری دانه های روغنی باید به این نکته مهم توجه کرد که بسیاری از دستگاه های روغن گیری کوچک که امروزه در فروشگاه ها و عطاری ها برای روغن گیری از کنجد، سیاه دانه و ... استفاده می گردد بر خلاف تبلیغاتی که درباره آن ها می گردد به علت حرارت بالا در حین روغن گیری از کیفیت خوبی برخوردار نیستند.
انواع دیگری از روغن ها، روغن های حیوانی هستند. فرآورده ای که به روغن حیوانی یا روغن کرمانشاهی معروف است، روغن حاصل از حرارت دادن کره حیوانی است. کره حیوانی از زدن سرشیر یا ماست به دست می آید. نکته مهم درباره این روغن ها این است که تنها افرادی که فعالیت بدنی نسبتا زیاد یا ورزش منظم دارند می توانند مقدار بیشتری از روغن مصرفی خود را از این روغن تامین نمایند و برای افرادی با فعالیت معمول امروزی کمتر از یک سوم روغن مصرفی می تواند روغن حیوانی یا کره باشد.
درباره روغن دنبه و شحم گاو که از ذوب کردن دنبه گوسفند و چربی های احشایی و قلوه گاه به دست می آید نیز فعالیت بدنی زیاد شرط است و با توجه به کم تحرکی رایج در انسان امروزی قاعدتا نمی توان همان مقدار استفاده از این روغن ها را که در قرن های قبل مرسوم بوده، توصیه کرد. بعلاوه توصیه شده افراد با سن بیشتر از 45 سال مصرف این نوع روغن ها را کاهش داده و بویژه شب ها غذای حاوی این روغن را مصرف ننمایند.
بنابر اعلام دفتر ایرانی و مکمل وزارت بهداشت، از طرفی حساسیت روغن های حیوانی و کره نسبت به حرارت بیشتر از روغن های گیاهی است و سریع تر می سوزد؛ بنابراین استفاده از آن ها به منظور سرخ کردن اصلا توصیه نمی گردد. نکته بسیار مهم در خصوص روغن ها پرهیز از مصرف روغن های نباتی جامد است؛ هرچند که در ابتدای فراوری آن ها تبلیغات زیادی در باره فوایدشان شد، اما مطالعات بسیاری عوارض مختلفی ناشی از مصرف این نوع روغن ها را نشان داده است.
منبع: فرادید