در ایران اصلاً به جغرافیا بها نمی دهند، دانشجویان یا انصراف می دهند یا ادامه تحصیل در رشته دیگر - مجله تصویر و سرگرمی

به گزارش خبرنگاران، در ادامه سلسله مصاحبه هایی که با استادان جغرافیای دانشگاه های مختلف درباره جغرافیا و جایگاه آن در ایران صورت گرفت، بر آن شدیم که نظرات دانشجویان دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران را نیز درباره جایگاه این رشته در ایران بپرسیم.

یکی از دانشجویان مقطع ارشد که در رشته آب وهواشناسی تحصیل می کند در گفت وگو با خبرنگار خبرنگاران می گوید: با این که می دانم تحصیل در این رشته آینده ای ندارد، اما مجبور شدم برای ارشد هم ثبت نام کنم. این رشته جایگاهی هم ندارد، اصلا برای استخدام هر جا هم که می رویم، به مدرک نگاه نمی کنند. حتی برای استخدام در جایی، پارتی هم داشتم؛ اما آن ها هم می گفتند که این رشته به دردشان نمی خورد. این که ظرفیت های پذیرش را افزایش می دهند، باعث می شود ضرر بیشتر شود؛ چرا که نهایتا می توان تحصیلات را ادامه داد و دوباره در دانشگاه مشغول به کار شد.

این دانشجو درباره تفاهم نامه هایی که بین دانشکده و سازمان های مختلف منعقد شده، می گوید: استادان این همکاری ها را دارند و ما هم اگر بخواهیم همکاری ای داشته باشیم، عملا باید وارد پروژه های استادان با سازمان های مختلف شویم و دانشجویان سهمی از این پروژه ها نمی برند. اصلا شاید استاد نگوید که شما وارد پروژه ای با یک سازمان شده اید و در نهایت هم اسمی از شما برده نشود.

این دانشجوی آب وهواشناسی، سطح علمی استادان را متوسط رو به بالا توصیف می کند و ادامه می دهد: برخی از استادان به روز هستند، اما استادان قدیمی اکثرا از روی کتاب های دهه هفتاد و شصت درس می دهند. استادانی که به روز هستند و جدید وارد دانشکده شدند، تا حدودی با نرم افزارها آشنایی دارند، اما بقیه استادان نه.

وی می افزاید: اگر دانشجویان آب وهواشناسی نرم افزارهایی مثل آرک مپ و سورفر و چند نرم افزار دیگر را بلد باشند، می توانند در شرکت ها مشغول به کار شوند.

در همین حین یکی دیگر از دانشجویان مقطع ارشد می گوید: خب همین نرم افزارها را می توان در خارج از دانشگاه یاد گرفت. تازه زودتر و کاربردی تر هم می توان آموخت.

دانشجوی قبلی در ادامه صحبت هایش می گوید: نکته مثبتی که وجود دارد، این است که اینجا دانشگاه تهران است و اگر کسی بخواهد در خارج از کشور ادامه تحصیل دهد، از این دانشگاه راه آسان تری برای ادامه تحصیل در خارج از کشور وجود دارد. به نظر من اگر کسی بخواهد در دانشگاه های خارجی تحصیل کند، می ارزد که 6 سال در این دانشکده وقت خود را تلف کند. به نظر من در دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران شاید 10 درصد از دانشجویان به ادامه تحصیل در خارج از کشور فکر کنند، اما در دانشکده های دیگر دانشگاه تهران شاید بالای 60 درصد دانشجویان به ادامه تحصیل در خارج از کشور فکر می کنند. دانشجویان در این دانشکده، بیشتر انصراف می دهند؛ زیرا در دوره کارشناسی با کنکور انسانی وارد می شوند و اغلب این افراد در دوره دبیرستان خود در رشته انسانی تحصیل کرده اند و اکثر آن ها علاقه ای به مطالعه ریاضیات و زبان انگلیسی ندارند، در نتیجه چندان تمایلی به ادامه تحصیل در خارج از کشور ندارند.

دانشجوی دیگری که در مقطع ارشد برنامه ریزی شهری پذیرفته شده، می گوید: زمانی که می خواستیم انتخاب رشته کنیم، خیلی از بچه ها اصلا اطلاعات کاملی از رشته جغرافیا نداشتند و صرفا به این دلیل که در دانشگاه تهران قرار است درس بخوانند، این رشته را انتخاب کردند. در ایران اصلا به جغرافیا بها نمی دهند و اگر از مردم عادی بپرسید، تصور می کنند این جغرافیایی که در دانشگاه آموزش داده می شود همان حفظ کردن اسامی کوه و پایتخت های کشورها است. دانشجویان بدون علاقه این رشته را انتخاب می کنند و بعد که با جایگاه شغلی این رشته آشنا می شوند، یا انصراف می دهند و یا مدرک کارشناسی را می گیرند و به سراغ رشته های دیگری می روند. این دانشجویان که سرخورده می شوند، به بقیه می گویند این رشته به درد نمی خورد و جایگاهی ندارند.

این دانشجو ادامه می دهد: برخی از استادان نیز به دانشجویان کم لطفی می کنند. در همین پروژه هایی که با نهادهای مختلف دارند، اگر اسم دانشجویی که با وی کار کرده است را بیاورند یا از توانایی های دانشجویان نیز استفاده کنند، رشته جغرافیا می تواند جایگاه بهتری در جامعه پیدا کند. وزیر کشور جغرافیا خوانده اما الان بررسی کنید در سازمان های مختلف چند فارغ التحصیل جغرافیا در حوزه های شغلی مرتبط با رشته خود مشغول به کارند؟

یکی دیگر از دانشجویان می گوید: نکته دیگری که وجود دارد، این است که بین رشته جغرافیا با گرایش برنامه ریزی شهری، شهرسازی و معماری اشتراک های زیادی وجود دارد و دانشجویان رشته های فنی خود را صاحب برنامه ریزی شهری می دانند و از ورود دانش آموختگان جغرافیا به این حوزه جلوگیری می کنند. در صورتی که نویسندگان بیشتر کتاب هایی که دانشجویان شهرسازی می خوانند جغرافیدانان هستند. اصلا بهتر است در سازمان ها، شغلی برای دانش آموختگان رشته جغرافیا تعریف شود.

دانشجوی دیگری درباره جایگاه شغلی دانش آموختگان جغرافیا می گوید: شهردار اسبق تهران سال ها در این دانشکده تدریس کرده بود، ولی جایگاهی برای دانش آموختگان جغرافیا در شهرداری تعریف نکرد. در صورتی که یکی از اصلی ترین جایگاه های دانش آموختگان جغرافیای شهری می تواند شهرداری ها باشد.

از این دانشجویان می پرسم آیا با مدرک کارشناسی توانسته اند شغلی مرتبط با رشته خود پیدا کنند؟ یکی از دانشجویان می گوید: نه. ما این جا کسی را داریم که مدرک دکترای جغرافیا دارد و بیکار است، چه برسد به این که بخواهیم با مدرک کارشناسی شغل پیدا کنیم.

می پرسم حتی اگر کار با نرم افزارها را هم بدانید، باز هم شغلی نیست؟ دانشجوی دیگری می گوید: اگر نرم افزارها را بلد باشید، شرایط فرق می کند.

یکی از دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تهران درباره آموزش نرم افزارهای لازم به دانشجویان جغرافیا می گوید: در کل دوره کارشناسی چهار واحد برای آموزش نرم افزارها داشتیم. فرض کنید 20 دانشجو در کلاس وجود داشته باشند و در طی یک کلاس دو ساعته هر کدام از آن ها برای کار با نرم افزار مسئله ای داشته باشند؛ استاد اگر بخواهد مسائل بچه ها را طی این دو ساعت برطرف کند، اصلا وقتی برای تدریس نمی ماند. نهایتا در هر جلسه یک روش را می تواند تدریس کند.

یکی از دانشجویان جغرافیای شهری می گوید: به جای این که مشکل جغرافیا را حل کنند و باعث شوند جایگاه جغرافیا در ایران بهبود پیدا کند، هر سال ظرفیت ها را افزایش می دهند. امسال 90 دانشجو وارد دوره کارشناسی رشته جغرافیا شده اند، در حالی که در سال 94 تعداد ورودی ها 60 نفر بود و در دفترچه انتخاب رشته نیز گرایش های رشته تعیین بود. از میان 90 نفر، خروجی مفید چه قدر خواهد بود؟ به جای این که ظرفیت را بالا ببرند، بهتر است روی افزایش کیفیت تمرکز کنند.

در ادامه صحبت با دانشجویان جغرافیا، یکی از دانشجویان سال سوم رشته جغرافیا در گفت وگو با خبرنگار خبرنگاران درباره میزان علاقه دانشجویان به این رشته می گوید: کسانی که تا ترم پنج در این رشته باقی مانده اند، به این رشته علاقه داشته اند؛ اما آن هایی که دوست نداشتند تا ترم دو و سه انصراف دادند.

این دانشجو درباره شرایط شغلی رشته جغرافیا می گوید: اگر نرم فزارها را بلد باشید، در خیلی از استارتاپ ها می توان مشغول به کار شد. اگر دانشجویان، زبان انگلیسی را به خوبی یاد بگیرند و کار با نرم افزارها را هم بلد باشند می توانند وارد بازار کار شوند.

وی با خوب توصیف کردن سطح آموزش جغرافیا در دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران می گوید: دانشجویان نسبت به سال های گذشته کمی ضعیف تر شده اند، اما هنوز هم دانشجویانی قوی در این رشته حضور دارند. استادان هم عموما درباره دانش روز جغرافیا به روز هستند.

یکی دیگر از دانشجویان جغرافیا می گوید: برخی از واحدهایی که در دانشگاه ارائه می شود، مهارتی را به دانشجویان نمی آموزد. از طرفی دیگر آن قدر به جغرافیا اهمیت داده نمی شود. الان خیلی از مسائلی که وجود دارد، به این خاطر است که جغرافیای کشورمان را نمی شناسیم و به آن اهمیت نمی دهیم. انگار در ایران، جغرافیا را صرفا به تعاریف کتاب درسی مدرسه محدود کرده ایم و در همان حد هم برایمان اهمیت دارد.

این دانشجو درباره سطح آموزش در دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران می گوید: به نظر من اگر کسی می خواهد وارد بازار کار شود، آن چه در دانشگاه آموزش داده می شود، کافی نیست. از طرفی بچه ها هم کم کاری می کنند. قبلا دوره کارشناسی گرایش بندی داشت؛ اما چند سالی هست که گرایش های دوره کارشناسی در هنگام انتخاب رشته تعیین نمی شوند و این کمی دانشجویان را بی انگیزه می کند و بیشتر باعث می شود دانشجویان صرفا به دلیل اسم دانشگاه تهران این کد رشته را انتخاب کنند.

اهمیت جغرافیا در علوم را نمی توان کتمان کرد. اهمیت این علم برای کشوری همچون ایران که در موقعیت خاص جغرافیایی چه از لحاظ آب وهوایی و چه از جنبه های مختلفی چون سیاسی واقع شده است، دو چندان است. استادان جغرافیا در مصاحبه های خود با خبرنگاران بارها درباره لزوم تغییر دیدگاه جامعه به این رشته سخن گفته اند. حال دانشجویان نظرات خود را درباره برنامه درسی جغرافیا، لزوم آموزش متمرکزتر مهارت های مختلف به جغرافیدانان و جایگاه شغلی این رشته بیان کردند. امید است نظرات دانشجویان در تصمیم گیری های مسئولان برای سیاست گذاری ها مورد توجه قرار گیرد.

پریها: پریها مجله گردشگری، خبری، موفقیت، آشپزی و سرگرمی میباشد.