ملکی: مشخص تکلیف با اروپا و گسترش روابط با کشور های حوزه بریکس در سال 98 نادیده گرفته شد - مجله تصویر و سرگرمی

با ما سفر کنید و با تور ترکیبیی اروپا از قاره سبز دیدن کنید و با دریافت خدمات ویزای شینگن از گردش به دور اروپا لذت ببرید.

حسن ملکی کارشناس مسائل بین الملل در مصاحبه با خبرنگار سیاسی خبرنگاران، در مورد اقداماتی که بهتر بود در طول سال 98 در حوزه سیاست خارجی انجام می شد و جای خالی آن به چشم می خورد گفت: اگر یک نگاه کلی به اتفاقات سال 98 در عرصه سیاست خارجی بیندازیم متوجه خواهیم شد که اروپا و آمریکا سیاست هماهنگی در قبال ایران پیش گرفتند.

وی اضافه کرد: بحث من در مورد این که خلا هایی در سیاست خارجی وجود دارد از همین منظر شکل می گیرد ودر واقع غرابت و همکاری که بین دو متحد قدیمی یعنی اروپا و آمریکا وجود داشته است به حدی آشکار بود که امکان شناخت نتایج حاصل از این اتحاد کار مسئله ای نبود.

ملکی ادامه داد: به عبارت دیگر مجریان سیاست خارجی ایران از ابتدای آغاز خروج آمریکا از برجام باید می دانستند که یک تقسیم کار بین آمریکا و اروپا اجرا شده تا از یک طرف آمریکا سیاست حداکثری علیه ایران را اجرا کند و از طرف دیگر اروپا با وعده های خالی سیاست نگه داشتن ایران در برجام را جلو ببرد.

این کارشناس مسائل بین الملل با بیان اینکه در حقیقت سیاست هر دو تعبیر دو روی یک سکه است یادآور شد: بعد از گذشت مدتی اروپا وعده ایجاد یک کانال مالی تحت اینستکس را مطرح نمود ودر ادامه در بهمن 97 بود که وزرای خارجه سه کشور اروپایی (انگلیس، فرانسه و آلمان) مطرح نمودند که از ابزار تجارتی حمایتی از ایران موسوم به اینستکس رونمایی خواهند کرد.

وی اضافه کرد:، اما بعد از گذشت یک سال نشست های کمیسیون برجام مرتب برگزار می گردد و تنها خروجی آن بیان این جمله است اینستکس در حال به نتیجه رسیدن است این تلخ کامی ها از سوی اروپا مکمل سیاست فشار آمریکا علیه ایران بوده است در حقیقت اروپا با خرید زمان به دنبال این بود که فشار مالی به مردم ایران به حدی برسد که نتیجه ان گسترش اعتراضات در داخل و علیه نظام باشد

ملکی اهداف این اقدام را از چند جنبه مهم دانست و توضیح داد: هدف اول این بود که شرایط سیاسی کشور را به شکلی تبدیل نمایند که اعتراضات به یک شرایط عادی در کشور مبدل گردد و ایران کشوری دائم البحران باشد و برای تحقق آن از هر ابزاری استفاده کردند از سقوط هواپیمای اوکراینی گرفته تا شیوع بیماری کرونا.

این کارشناس مسائل بین الملل هدف دوم را وادار کردن ایران به مقابله جدی با معترضین و ایجاد پروژه کشته سازی دانست و یادآور شد: در مرحله بعد آن ها به دنبال از بین بردن اعتماد عمومی در داخل کشور و کاستن از سرمایه اجتماعی نظام و ایجاد اختلاف در جامعه و افزایش شکاف بین مردم و حکومت بودند.

وی هدف چهارم دشمن را کاستن مقبولیت نظام در بین مردم دانست و تاکید نمود: دشمن به دنبال این است که مقبولیت نظام و اعتماد مردم به آن به پایینترین سطح ممکن برسد و نگاه آن ها در این حوزه به برگزاری کم رونق انتخابات 98 بود با راه چاره هایی از قبیل: ترساندن مردم با کرونا، ناکارآمد نظام و مسائلی از این دست به دنبال کم رنگ کردن حضور مردم در انتخابات بودند.

ملکی هدف بعدی دشمن را کشیدن دولت و نظام به یک چالش سیاسی مالی دانست و توضیح داد: آن ها به دنبال این بودند در این راستا جمهوری اسلامی از ظرفیت خود در حوزه دفاعی و حمایت از جبهه مقاومت کم کند و به مسائل داخلی مشغول گردد با این تحلیل و شواهد آن باید گفت: در سال 98 جای دو سیاست در حوزه بین الملل و دیپلماسی ایران خالی بود اول معین تکلیف قطعی جمهوری اسلامی با اروپا و نکته دوم تمرکز نگاه ایران در سایر نقاط دنیا غیر از غرب و اروپا.

این کارشناس مسائل بین الملل ادامه داد: ایران در طول سال 98 در 5 نوبت گفت به دلیل خروج آمریکا از برجام و بی تعهدی اروپا تعهدات خود را کاهش خواهد داد این در حالی است که بهتر بود بعداز سه گام از کاهش تعهدات برجامی موضوع را تمام شده اعلام می کرد این در حالی است که دائما به غرب چراغ سبز نشان دادی که در صورت بازگشت شما به برجام ما هم به این توافق نامه باز خواهیم گشت.

وی ضمن منفعلانه دانستن این سیاست در حوزه روابط خارجی مطرح نمود: این فرایند باید جای خود را به یک سیاست قاطعانه در برابر اروپا می داد و جمهوری اسلامی اعلام می کرد تعهدات خود را به طور کامل کنار خواهد گذاشت تا اروپا بداند ایران حرف و عمل یکی و قاطع دارد، اما متاسفانه این اتفاق نیفتاد، ولی حالا باید بدانیم دیگر نباید به اروپا دل بست.

ملکی خلا بعدی در حوزه سیاست خارجی در سالی که گذشت را تمرکز بر کشور هایی غیر از اروپا دانست و اضافه کرد: ما باید به دنبال ایجاد حوزه های قدرتمند دیگر در عرصه سیاست خارجی برویم اگر این خلا را پر می کردیم می توانستیم با قدرت در برابر بدعهدی غرب موضع گیری کنیم و الان نیز می توان با گسترش مناسبات خود و ایجاد اقدامات مشترک مثل بازار و ارز مشترک با این کشور ها دست برتر را داشته باشیم.

این کارشناس مسائل بین الملل توضیح داد: دولت روحانی طی سال 98 متاسفانه فقط به دنبال راضی کردن اروپا و حتی آمریکا برای بازگشت به برجام بود، اما ایران به عنوان یک قدرت برتر منطقه باید به دنبال افزایش مناسبات خود با همه کشور ها و حوزه های مختلف باشد.

وی در خاتمه خاطر نشان کرد: حداقل کار در سال 98 این بود که ایران تعاملات خود را با کشور های عضو بریکس مثل چین، هند، روسیه و آفریقای جنوبی افزایش دهد، چون اساسا این چند کشور از ظرفیت مالی و صنعتی بالایی برخوردارند و می توانند اصلی ترین متقاضیان نفت و گاز ما به حساب بیایند و در شرایط فعلی مالی جمهوری اسلامی می توانست با این ارتباط شنمایندگی اقتصاد را کاهش دهد البته این موضوع در سال های پیش رو نیز از ارزش بالایی برخوردار است و ایران در سال 99 هم باید کوشش کند تا عضویت خود در نهاد های مالی بین المللی مانند بریکس و شانگ های را گسترش دهد.